داعش در دانشگاه

عبدالرحیم؛ دانشجوی ۲۵ ساله دانشگاه کابل آرزو دارد تا به گروه داعش در سوریه بپیوندد و برای ایجاد یک خلافت جهانی مبارزه کند.
وی می پرسد: زمانی که صدها خارجی اعم از زن و مرد، زندگی راحت شان را رها می کنند و به داعش می پیوندند، چرا ما این کار را نکنیم؟
رویترز گزارش می دهد که ده ها دانشجو، چندماه پس از فعالیت داعش، گروه های مخفیانه شان را در آسیای مرکزی و جنوبی ایجاد کرده اند.
چند گروه شورشی تندرو در مرز افغانستان و پاکستان با داعش اعلام وفاداری کرده اند، اعلامیه های تبلیغاتی داعش در این مناطق توزیع شده و برخی از فرماندهان محلی این گروه ها می گویند که با اعضای داعش ملاقات کرده اند.
گلرحمان؛ دانشجویی که در تصویر زمینه موبایل خود پرچم داعش را گذاشته به رویترز می گوید: چنددین تن از دانشجویان که از دوستان صمیمی ما بودند، به سوریه رفته اند؛ تا به برادران ما بپیوندند و "کار مقدسی" را انجام دهند.
مقامات امنیتی به رویترز گفته اند که تاکنون ۸ شهروند افغان برای مبارزه به سوریه رفته اند.
برای دانشگاه کابل اما این نخستین بار نیست که کانون و خاستگاه اولیه و اصلی جریان های اجتماعی و سیاسی قرار می گیرد.
اگر به تاریخچه این دانشگاه نگریسته شود، از دیرباز تاکنون به ویژه از آغازین سال های شکل گیری جنبش ها و جریان های چپ در کابل، بزرگترین گردهمایی ها و راهپیمایی های خیابانی از سوی دانشجویان دانشگاه کابل راه اندازی می شد.
دودستگی سیاسی خلق و پرچم در درون جنبش های چپ کمونیست اگر ریشه در گرایش ها و ته‌نشین های عصبیت و عقده قومی و تباری سران جنبش کمونیزم داشت و در ابتدا از ماهیتی کاملا درون حزبی و میان سازمانی برخوردار بود، بروز و ظهور آن به مثابه موج های اجتماعی، به وسیله دانشجویان صورت بست.
از اینها که بگذریم بعدها بسیاری از سران و رهبران زنده یا مرده مجاهدین را فعالان دانشجویی در دانشگاه مرکزی کابل تشکیل می دادند.
به این معنا هم جنبش چپ کمونیست و هم جریان های راست رادیکال معارض آن، هردو خاستگاه های دانشگاهی داشتند.
اینکه چه چیزی منجر به شکل گیری این طرز فکرهای متفاوت و متضاد در زیر سقفی به وسعت دانشگاه کابل می شده است، بحثی است که نیاز به مطالعات و پژوهش عمیق و مبسوط علمی و تحقیقی دارد؛ اما آنچه اکنون اهمیت دارد این است که دانشگاه کابل اکنون، ظاهرا در درون خود، حلقه ای هرچند کم توان و ضعیف؛ اما بالقوه خطرناک و تهدیدآمیز را می پروراند که اگر از اکنون به درستی مدیریت نشود، امکان بروز و ظهور موجی سیاسی اجتماعی دیگر از درون این مرکز علمی و فکری کشور در آینده ای نه چندان دور، غیر ممکن نخواهد بود.
داعش در دانشگاه کابل، شاید در ابتدای امر برای بسیاری از خوانندگان، امری غریب و غیر قابل باور به نظر برسد؛ اما براساس یافته های رسانه ها و نشانه هایی که هر از گاه، بروز بیرونی و نمود خارجی پیدا می کند، این خطر کاملا جدی است.
نخستین نشانه ها از تمایل داعشی ها برای نفوذ به کانون های فکر و تحصیل و تحقیق دانشجویی در دانشگاه کابل، دیوارنوشت هایی بود که چندی پیش بر دیوار محوطه دانشگاه کابل به حمایت از داعش، نقش بست و واکنش های تند و شدیدی را نیز برانگیخت.
این نشان می دهد که جریانی به صورت مستمر، فعال است؛ تا احساسات و گرایش های بعضا رادیکال برخی دانشجویان را به گونه ای سازماندهی و هدایت کند؛ تا در نهایت بتوان از آن به عنوان محملی ابتدایی برای شکل گیری داعشیزم دانشگاهی در افغانستان استفاده کرد.
دانشگاهی که با علوم روز دنیا به روزرسانی نمی شود، به نیازهای سیری ناپذیر دانشجویان به منظور آشنایی با تفکرات، نحله ها و بنیادهای فکری نو در دنیای مدرن، پاسخ گفته نمی شود و هیچ زمینه ای برای تبادل فکر، تجدید باورهای بسته بندی شده و بسیط تندروانه بر پایه یک فرمول علمی مبتنی بر تضارب آرا با دانشجویان و مراکز علمی و دانشجویی دیگر کشورهای جهان ایجاد نمی شود، روشن است که دانشجویان آن به سربازان بالقوه جریان های منحطی مانند داعش تبدیل شوند و در نهایت، دانشگاه کابل نیز همان کارکردی را داشته باشد که اکنون مدارس مذهبی مولانا فضل الرحمان در پاکستان دارند و چندی بعد، مرکز ملک عبدالله در کابل خواهد داشت.
نرگس اعتماد- خبرگزاری جمهور