تاثیر مخرب دود غیرمستقیم سیگرت بر صحت قلب

بر اساس تحقیقات ارائه شده در کنگره علمی انجمن قلب و عروق اروپا حتی قرار گرفتن در معرض دود غیرمستقیم سیگرت به میزان بسیار کم با خطر بالاتر بروز اختلال جدی ریتم قلب مرتبط است.
این مطالعه نشان داد که خطر فیبریلاسیون دهلیزی با مدت زمان قرار گرفتن در معرض دود غیرمستقیم سیگرت ، افزایش می‌یابد.
داکتر کیونگ یئون لی از بیمارستان دانشگاه ملی سئول می‌گوید: خطرات قرار گرفتن در معرض دود صرف نظر از اینکه افراد در خانه، خارج از منزل یا در محل کار هستند، قابل توجه است و این مسئله نشان می‌دهد که قرار گرفتن در معرض دود، خطر فیبریلاسیون دهلیزی را به‌طور کلی افزایش می‌دهد.
همه ما باید تمام تلاش خود را بکنیم تا از گذراندن وقت در محیط‌های پر دود خودداری کنیم. همچنین این یافته‌ها باید سیاست‌گذاران را به محدود کردن بیشتر سیگرت در مناطق عمومی و حمایت از برنامه‌های ترک سیگرت به منظور بهبود صحت عمومی سوق دهد.

فیبریلاسیون دهلیزی شایع‌ترین اختلال ریتم قلب در سراسر جهان است. علائم این بیماری شامل تپش قلب، تنگی نفس، خستگی و مشکل در خوابیدن است. تخمین زده می‌شود که از هر سه اروپایی یک نفر در طول زندگی خود به این بیماری مبتلا می‌شود. افراد مبتلا به فیبریلاسیون دهلیزی پنج برابر بیشتر از همسالان سالم خود در معرض سکته مغزی هستند. در تحقیقات متعدد به خوبی ثابت شده است که سیگرت کشیدن غیرفعال با بیماری عروق کرونر و مرگ زودرس مرتبط است. با این حال، ارتباط بین دود سیگرت و فیبریلاسیون دهلیزی نامشخص است. این مطالعه جدید ارتباط بین قرار گرفتن در معرض دود سیگرت و خطر طولانی مدت فیبریلاسیون دهلیزی را مورد بررسی قرار داد. این مطالعه شامل بزرگسالان 40 تا 69 ساله بود که به هر دلیلی از خدمات صحت ملی انگلستان (NHS) استفاده کرده بودند و در بیوبانک انگلستان ثبت نام کرده بودند. کسانی که به صورت فعال سیگرت می‌کشیدند و کسانی که در ابتدا فیبریلاسیون دهلیزی داشتند از مطالعه حذف شدند.
در مجموع 400493 بزرگسال در این تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. میانگین سنی شرکت‌کنندگان 56.5 سال و 55.2 درصد آنها زن بودند. از یک پرسشنامه برای پرسیدن تعداد ساعاتی که شرکت‌‌کنندگان در یک هفته معمولی در یک سال گذشته در خانه و در محیط‌های دیگر در معرض دود دیگران بوده‌اند، مورد استفاده قرار گرفت. شرکت‌کنندگان در صورت تماس با دود سیگرت به «گروه مواجهه» و در صورت عدم تماس با دود سیگرت به گروه «گروه بدون تماس» تقسیم شدند. حدود 85984 (21 درصد) شرکت‌کننده در سال گذشته در معرض دود سیگرت قرار گرفته بودند که میانگین آن 2.2 ساعت در هفته بود. طی یک پیگیری متوسط 12.5 ساله، فیبریلاسیون دهلیزی در 23471 (6%) شرکت‌کننده ایجاد شد.
 
محققان ارتباط بین قرار گرفتن در معرض دود غیرمستقیم سیگرت و فیبریلاسیون دهلیزی را پس از تعدیل عواملی از جمله سن، جنسیت، قومیت، شاخص توده بدنی، مصرف روزانه الکول، فعالیت بدنی متوسط تا شدید، دیابت، فشار خون بالا، چربی خون بالا و وضعیت اجتماعی-اقتصادی که می‌توانند به‌طور بالقوه بر این رابطه تأثیر بگذارند، تجزیه و تحلیل کردند. پس از تنظیم فاکتورهای ذکر شده قبلی، گروهی که در معرض دود سیگرت قرار گرفتند،‌ در مقایسه با گروهی که در معرض دود سیگرت قرار نگرفته بودند، با 6٪ افزایش خطر فیبریلاسیون دهلیزی حاد مواجه شدند.
یک رابطه وابسته به دوز مشاهده شد که به موجب آن هر افزایش در طول مدت سیگرت کشیدن غیرفعال هفتگی با خطر بیشتر فیبریلاسیون دهلیزی مرتبط بود. به عنوان مثال، 7.8 ساعت سیگرت کشیدن غیرفعال در هفته با 11 درصد احتمال بیشتر اختلال ریتم قلب در مقایسه با عدم سیگرت کشیدن غیرفعال مرتبط بود. خطر فیبریلاسیون دهلیزی برای سیگرتی ها غیرفعال در خانه‌ها، محل‌های کار و فضاهای بیرونی افزایش یافت.
داکتر لی گفت: طبق مطالعه ما، پس از قرار گرفتن در معرض دود سیگرت ، احتمال ابتلا به فیبریلاسیون دهلیزی شروع به افزایش می‌کند و با طولانی‌تر شدن زمان قرار گرفتن در معرض خطر به‌طور قابل توجهی افزایش می‌یابد. این یافته که سیگرت کشیدن غیرفعال نه تنها در فضاهای سرپوشیده بلکه در محیط‌های بیرونی نیز مضر است، بر اهمیت ممنوعیت سیگرت به منظور از محافظت از صحت عمومی تاکید می‌کند.