کینه دیرینه «امیر حزب اسلامی» از هزاره‌ها

گلبدین حکمیتار؛ رهبر حزب اسلامی در خطبه های نماز جمعه،‌ ۲۲ میزان در اقامتگاهش در کابل اعتراضات به کشتار هزاره‌ ها را تبلیغ رسانه ‌های غربی خواند.
 
آقای حکمیتار جنگ چهار دهه اخیر افغانستان را "یک جنگ نیابتی" توصیف کرد و گفت که "عده‌ ای نافهم و مغرض" این جنگ را "ناشی از جنگ قومی و نسل ‌کشی" می ‌خوانند و اخیرا به آن "صبغه نسل‌کشی هزاره‌ها" داده ‌اند.
 
این در حالی است که حمله مرگبار بر مرکز آموزشی کاج در غرب شهر کابل که در آن دست کم‌ ۵۶ دانش‌آموز شیعه جان باختند، اعتراض‌های گسترده‌ای را در پی داشت.
 
معترضان با کارزار توییتری "نسل‌کشی هزاره‌ها را متوقف کنید" از جامعه جهانی خواستند که "نسل‌کشی هزاره‌ها را " به رسمیت بشاسد و برای توقف کردن آن اقدام کند.
 
در روزهای گذشته در بیش از صد شهر جهان گردهمایی‌ها و راهپیمایی‌های اعتراضی برای حمایت از این کارزار به راه افتاد.
 
اظهارات تازه حکمتیار آشکارا عقده مندانه و ناشی از کینه دیرینه و نفرت عمیق او نسبت به هزاره ها و شیعیان بود.
 
او که در طول سال های اخیر همواره نسبت به کشتار هدفمند و سیتسماتیک هزاره ها و شیعیان، سکوت کرده و حتی در حد یک بیانیه کوتاه و نمادین نیز به این رویدادها واکنش نشان نداده، در قبال کشتار فاجعه بار «کاج» نیز سکوتی مرگبار پیشه کرد؛ اما نتوانست در برابر اعتراضات جهانی نسبت به نسل کشی هزاره ها، سکوت کند و این کارزار بین المللی را بپذیرد.
 
این نشان می دهد که برای «امیر» خودخوانده حزب اسلامی، کشتار هزاره ها توسط تروریست های همفکر و همنسگر او، امر مهمی نیست و اینکه چند ده جوان شیعه، به طرز بی رحمانه ای توسط یک تروریست تکفیری قربانی شوند، هیچ اهمیتی ندارد و هرگز نسل کشی به حساب نمی آید؛ اما اعتراض در برابر این کشتار، کار عناصر «مغرض و نافهم» است.
 
سکوت سخیف و زننده و شرم آور حکمتیار نسبت به کشتار هزاره ها و شیعیان و واکنش نفرت انگیز در برابر اعتراض ها به این کشتار هدفمند، کاملا زاویه نگاه و طرز فکر او درباره این طیف قومی و مذهبی را مشخص می کند. ضمن آنکه نسبت حکمتیار با تروریزم تکفیری و کشتار با انگیزه های قومی و مذهبی را کاملا روشن می سازد و پرده از ماهیت و هویت خطرناک او برمی دارد.
 
اظهارات تازه حکمتیار درباره کارزار نسل کشی هزاره ها و شیعیان اما تنها به همین رویداد اخیر محدود نمی شود؛ بلکه همانگونه که در بالا نیز ذکر شد، او نسبت به این طیف قومی و مذهبی، کینه  نفرت عمیقی دارد که به هر مناسبت و بهانه ای آن را بروز می دهد و تا زمانی که با دولت دست نشانده، صلح نکرده بود، نه تنها حزب تحت امرش در کشتار سران و رهبران شیعه و قتل عام مردم عادی هزاره، دست داشت؛ بلکه خودش حتی در پیام های مناسبتی اش نیز هزاره ها را تهدید به کشتار، کوچ اجباری و بیرون راندن از وطن می کرد و از توهمات جنایتکارانه اش نسبت به آنان پرده برمی داشت.
 
این در حالی است که رهبران قومی هزاره در دوران جنگ های داخلی، یکی از همدستان و مؤتلفان با حکمتیار بودند و با او علیه دیگر جریان های جهادی، ائتلاف کرده بودند؛ همان ائتلافی که تنها در یک مورد به قتل عام فجیع مردم افشار و راکت باران همه جانبه غرب کابل توسط احزاب جهادی متخاصم با حکمتیار و حزب وحدت همپیمان او منجر شد.
 
حکمتیار در موضع گیری نفرت انگیز تازه اش علیه هزاره ها و شیعیان، جنگ های چهار دهه گذشته را «جنگ های نیابتی» توصیف کرده؛ اما نگفته که خود او که یک طرف اصلی تمام جنگ های این سال ها بوده به نیابت از کدام کشور خارجی، مردم را به گلوله می بست، پایتخت را بی پروا راکت باران می کرد و هزاران نفر را به کام مرگ می کشاند.
 
امروزه نیز از دید حکمتیار، کشتار هزاره ها و شیعیان، نسل کشی نیست؛ بلکه جنگ نیابتی است؛ اما او نمی خواهد آن را آشکارا محکوم کند؛ زیرا عقده ها و نفرت های انباشته اش اجازه نمی دهد که دست کم یکبار چشم خود را به روی حقایق باز کند و یک تاریخ ظلم و ستم و سرکوب و کشتار و حذف و محرومیت شیعیان و هزاره ها توسط نیاکان سلطه گرش را ببیند و به مظلومیت هزاره ها و شیعیان اذعان کند.
 
همین کینه و نفرت از سوی دیگر موجب می شود تا حکمتیار علیه یک کارزار گسترده جهانی علیه نسل کشی آشکار هزاره ها بایستد و به این ترتیب، هم کار تروریست تکفیری همفکر و همسنگرش را توجیه کند و هم اعتراضات بین المللی هزاره ها را تحقیر کند و آن را کار عناصر «نافهم و مغرض» نشان دهد؛ صفاتی که بیش از هر کس دیگری شایسته خود اوست.
 
سکینه مدنی - خبرگزاری جمهور