تعمید سیاسی اتمر؛ تطهیر گناه دیروز یا توجیه توطئه فردا؟

حنیف اتمر؛ وزیر خارجه دولت پیشین در گفتگو با بی‌بی‌سی خواستار حسابدهی و پیگرد قضایی عاملان «تضعیف و سقوط نظام جمهوری» شد و گفت خود او حاضر است در این روند پیشگام شود.
 
آقای اتمر گفت که هدف او و جمعی از همراهانش برای ایجاد «حرکت ملی صلح و‌عدالت» پیشنهاد راهی تازه برای کسانی است که نه حاکمیت طالبان را می ‌خواهند و نه مبارزه مسلحانه در برابر آنها را.
 
به گفته او «نقشه ‌راه» بازگشت به روند گفتگوهای دوحه و شروع گفتگوهای فراگیر برای یک نظام سیاسی جدید است، نظامی که مورد قبول جامعه بین‌المللی قرار گیرد.
 
او افزود که چند جناح در سقوط نظام پیشین مسئول هستند: سیاستمداران و رهبران افغانستان، رهبران طالبان که بر راه حل نظامی تاکید کردند و متحدان افغانستان که «بنابر منافع خود تصمیم عجولانه گرفتند».
 
او می‌گوید: «حرف ما به طالبان و جامعه بین‌المللی این است که همان توافقی که خودتان کردید را انجام دهید.»
 
مسایل مطرح شده در این گفتگو نشان می دهد که اتمر همچنان روی مدار فریب، حرکت می کند. او می داند که در شرایط کنونی هیچ ترفند دیگری جز طرح «محاکمه» خاینان ملی برای مردم، جذابیت ندارد و نمی تواند مورد حمایت و اقبال توده قرار بگیرد.
 
از سوی دیگر، او به خوبی از این واقعیت، آگاه است که یکی از کسانی که باید محاکمه شود دقیقا خود اوست. به همین دلیل با فروتنی فریبکارانه ای مدعی می شود که حاضر است در این زمینه پیشگام شود و به مردم افغانستان حساب بدهد که چه اتفاقی برای نظام جمهوری افتاد و چه کسانی در محور خیانت شامل بودند و هرکدام چه نقشی در فرایند فروپاشی و سقوط ایفا کردند.
 
با این حال، او در همین مصاحبه جواب خود به اتهامات مطرح علیه خودش را نیز داده و ادعا کرده که از پروژه سقوط نظام جمهوری و تحویل کشور به طالبان کاملا بی خبر بوده است!
 
این در حالی است که فرایند فروپاشی از چند ماه پیش شروع شده بود؛ زمانی که ولسوالی ها یکی پس از دیگری به طالبان واگذار می شدند و امریکا تمام شرایط مورد نظر خود را به اجرا می گذاشت.
 
بنابراین عنصری مانند حنیف اتمر که سابقه جاسوسی برای دستگاه استخباراتی مخوف و پیچیده شوروی را نیز در کارنامه خود دارد، باید احمق باشد که متوجه این امر نشده باشد و تنها پس از فرار اشرف غنی به واقعیت ماجرا پی برده باشد.
 
این روایت اما هرگز نمی تواند سهم اتمر در پروژه سقوط را توجیه کند و به تطهیر و تبرئه او منجر شود.
 
خیانت اتمر اما تنها به دوران منتهی به فروپاشی نظام جمهوری محدود نمی شود. او در طول ۲۰ سال گذشته، همواره بخشی از مجموعه کوچک همیشه در قدرت بود که بربنیاد فساد و فاشیزم عمل می کردند و پیوسته قدرت های خارجی را فریب می دادند.
 
حنیف اتمر که امروزه، تلاش می کند غنی را تنها مقصر فروپاشی نظام جمهوری معرفی کند، همان کسی است که برای به قدرت رسیدن غنی هر کاری که از دست اش برمی آمد کرد.
 
او ماه ها پیش از انتخابات ریاست جمهوری، از شورای امنیت ملی خارج شد و حتی ژست مخالفت با غنی را گرفت تا عمده ترین رقبای سیاسی و قومی او را فریب دهد و آنها را به بهانه مبارزه برای بیرون راندن غنی از ارگ به تیم انتخاباتی غیرواقعی خود بیاورد؛ اما در آخرین روزها متحدان سیاسی اش را در برابر عمل انجام شده قرار داد و با فروختن آنها به غنی در قبال دریافت پست مهم وزارت امور خارجه، امکان پیروزی غنی در انتخابات صوری را چندین برابر افزایش داد.
 
این یکی از بزرگترین خیانت های اتمر نه تنها به مردم افغانستان و هم پیمانان سیاسی خودش در راستای تمدید قدرت دولت مبتنی بر فساد و فاشیزم غنی بود؛ بلکه با توجه به خروجی و برآیند کار او، به جرات می توان ادعا کرد که همین امر در نهایت، بساط نظام را درهم پیچید و به غنی امکان داد تا با تسلیم کشور به طالبان و شبکه حقانی، نظام جمهوری را از بنیاد براندازد و کشور را در معرض بحران های مرگبار و جبران ناپذیر قرار دهد.
 
نکته جالب توجه این است که اتمر خواستار رسیدگی به جنایت های فاجعه باری مانند کشتار معترضان شیعه در میدان دهمزنگ در دادگاه های بین المللی شده است. این در حالی است که از نظر مردم افغانستان، خود او مسئول مستقیم آن جنایت و چندین جنایت مشابه دیگر بود، از داعش حمایت می کرد و برای راه اندازی جنگ قومی و مذهبی در کشور به دستور استخبارات بیگانه، از هر ابزاری سود می برد.
 
این تنها بخشی از کارنامه جنایتکارانه حنیف اتمر بود که نشان می دهد در حال حاضر نیز او همچنان سمی و خطرناک است و هدف از تشکیلات سیاسی تازه و کارزار رسانه ای جاری اش که با تعمید سیاسی و تلاش نهان روشانه برای تطهیر و تبرئه صورت می گیرد، آمادگی برای ورود به زمینه های جدید توطئه است تا فساد و فاشیزمی که او تجسم تام و تمام آن به حساب می آید بر سایر راه حل ها برای برون رفت کشور از بحران های سیاسی، امنیتی، اقتصادی و... برتری پیدا کند و قدرتمند باقی بماند.
 
محمدرضا امینی - جمهور