بازی انگلیسی

هوگو شارتر؛ کاردار انگلیس برای افغانستان که از دوحه قطر کار می‌کند در پایان ماموریتش گفته راهی جز تعامل با طالبان وجود ندارد و درگیری‌های داخلی بحران انسانی را عمیق‌تر کرده و به «احیای داعش» کمک می‌کند.
 
او گفته: «خوب یا بد، انگلیس و افغانستان تاریخ مشترک طولانی دارند. این بدان معناست که مردم انگلیس و افغانستان پیوندی واقعی دارند. بنابراین تعهد ما به کار برای آینده باثبات‌تر و مرفه برای افغانستان پایدار است.»
 
او اذعان کرده که طی سال گذشته با طالبان و «جامعه افغانستان» تعامل داشته است.
 
این در حالی است که پرونده خروج نیروهای غربی از افغانستان که منجر به سقوط این کشور به دست طالبان شد، هنوز باز است و بحث‌ها در مورد آن جریان دارد. اخیرا کمیته‌ دفاعی در مجلس عوام انگلیس خواستار «بررسی واضح، صادقانه و با جزئیات» درباره نقش نظامی این کشور در افغانستان و خروج نیروهای انگلیسی در سال ۲۰۲۱ شده که منجر به بازگشت طالبان به قدرت شد.
 
با این حال، کاردار سفارت انگلیس برای افغانستان به نکته مهمی اذعان کرده است. در اینکه انگلیس و افغانستان، تاریخ مشترک طولانی دارند، تردیدی وجود ندارد؛ زیرا انگلیس همواره یک طرف بحران های افغانستان بوده و چه بسا یکی از عواملی که همواره سبب بی ثباتی و بحران در کشور ما شده، دخالت های پایدار انگلیس در امور داخلی، تمامیت ارضی و حاکمیت ملی افغانستان در طول یک قرن اخیر بوده است.
 
یکی از میراث های انگلیس که هرگز مردم افغانستان از شر آن رهایی نخواهند یافت، مرز دیورند است که به غده ای چرکین و دردناک در بدنه تمامیت ارضی کشور ما تبدیل شده و اجازه نمی دهد که افغانستان به استقلال و ثبات و آرامش دست یابد و یک دولت مقتدر و مستقل ملی در کابل شکل بگیرد.
 
در جریان اشغال ۲۰ ساله هم انگلیس، نقشی محوری ایفا کرد؛ هم در زمینه حمایت پیدا و پنهان از تروریزم پاکستانی و هم در حوزه جنگ تریاک و تجارت مواد مخدر و غارت منابع حیاتی و استراتژیک افغانستان در بهشت ناامن هلمند که به ابتکار لردهای سلطنتی انگلیس تبدیل به کانون تروریزم و پایتخت مواد مخدر جهان شده بود.
 
در حال حاضر نیز آنچه در افغانستان جریان دارد، ماهیتا یک بازی انگلیسی است؛ زیرا پاکستان همچنان منطقه نفوذ انگلیس است و تروریزم و اسلام انگلیسی و افراط گرایی و جنبش های جهادی و مدارس دیوبندی و کارگاه های تولید تروریست و پرورش و پخش افراطیت در پاکستان و افغانستان، محصول این بازی کثیف استخباراتی است که توسط انگلیسی ها و دیگر شرکای آنان مهندسی و رهبری می شود.
 
بنابراین، کاردار سفارت انگلیس در پایان مأموریت خود حق دارد که ضمن اذعان به «تعامل» با طالبان، به جانشین بعدی خود نیز توصیه کند که این سیاست را توسعه دهد و برای مشروعیت بخشیدن و تحمیل طالبان به مثابه یک پروژه انگلیسی – امریکایی – عربی- پاکستانی بر مردم افغانستان از تمام صلاحیت های خود استفاده کند.
 
او در عین حال با این اعتراف و توصیه نشان داد که تمام مواضع و ژست های قبلی اش درباره مخالفت با سیاست ها و تصمیمات طالبان درباره زنان و دختران، حقوق بشر و... دروغین و ریاکارانه و غیرواقعی بوده و تنها مأموریت او «تعامل»‌ با طالبان بوده است؛ زیرا انگلیس معتقد است که تنها طالبان می توانند از منافع راهبردی اش در افغانستان، صیانت کنند و گروه های قومی دیگر در صورت رسیدن به قدرت در نتیجه یک دموکراسی بومی، هرگز چنین کارکردی نخواهند داشت و چه بسا به دلیل نفرت مردم افغانستان از انگلیس، شکل گیری یک دولت فراگیر ملی در شعاع صلح و آشتی واقعی میان تمام گروه های سیاسی و قومی افغانستان، تهدیدی برای منافع استعماری انگلیس و شرکایش خواهد بود.
 
در این میان، برای دولت انگلیس، ارزیابی کمیته دفاعی مجلس عوام آن کشور درباره تبدیل افغانستان به مرکز بزرگ تروریزم بین المللی و نقش خروج غیرمسئولانه نیروهای انگلیسی از افغانستان و بازگرداندن طالبان به قدرت، هرگز اهمیتی ندارد و تردیدی نیست که هشدارهای ذکرشده در این گزارش، به سادگی نادیده گرفته می شود و سیاست انگلیس در «تعامل» با طالبان و تقویت و استحکام قدرت آنها در افغانستان، قویا اجرایی خواهد شد و این مأموریت اصلی جانشین آقای شارتر در سفارت انگلیس برای افغانستان می باشد.
 
عبدالمتین فرهمند - جمهور