روز تولد اعلامیه حقوق بشر، روز شرم و شکست امریکا

در روز تولد اعلامیه جهانی حقوق بشر، شرم و شکست جهانی امریکا رقم خورد؛ روزی که یکبار دیگر از استانداردهای دوگانه امریکا درباره بشر و حقوق آن پرده برداشت و بر این حقیقت مهر تایید زد که حقوق بشر، مادامی رسمیت و اعتبار دارد که در خدمت استکبار و صهیونیسم باشد. وتوی چهارمین قطعنامه شورای امنیت درباره ژنوساید رژیم آپارتاید صهیونیستی در غزه به تعبیر دقیق سازمان آکسفام میخی دیگر بر اعتبار حقوق بشری امریکا بود؛ امریکایی که پس از ۶۳ روز کشتار و جنایت و ریختن خون نزدیک به ۱۸ هزار زن و کودک بی ‌دفاع فلسطینی، زخمی ‌کردن ده‌ها هزار نفر و آوارگی بیش از دو میلیون انسان بی ‌پناه، همچنان خون تازه طلب می‌ ‌کند و با فروش ۱۴ هزار گلوله تانک به رژيم اسراییل، مجوز کشتار جمعی هزاران فلسطینی دیگر را صادر کرده است.
 
این شرم و شکست است؛ نه فقط برای امریکا؛ بلکه برای تمدن امریکایی، حقوق بشر امریکایی، آزادی و دموکراسی و عدالت و برابری امریکایی، فرهنگ امریکایی و تمام ژست‌ها و شعارها و اعلامیه ‌ها و قطعنامه ‌‌ها و کنوانسیون ‌هایی که ذیل این عناوین برای توجیه و تحکیم هژمونی امریکا و غرب، تولید، و بر ملت‌ های آزاده جهان تحمیل شده‌ است. یکایک هزاران کودکی که با ترکش‌‌ تسلیحات امریکایی از افغانستان تا غزه جان باخته‌ اند، تاریخ خونین حقوق بشر امریکایی را می ‌نویسند؛ حتی اگر تمام جهان، چشم‌ های خود را بر این حقیقت تلخ ببندد.
 
رأی وتوی امریکا به قطعنامه شورای امنیت سازمان ملل برای پایان دادن به ۶۳ روز خونریزی و خشونت و جنایت و نسل کشی و گرسنگی و آوارگی و بی خانمانی و کوچ اجباری بیش از دو میلیون انسان از سوی رژيم بدنام و جنایتکار اسراییل، تنها دو روز پیش از فرارسیدن روز جهانی حقوق بشر صادر شد؛ تصمیمی تاریخی که بر رسوایی و بدنامی حقوق بشر مضحک و خونین و دروغین امریکا و تمدن امریکایی افزود و به تمام جهانیان نشان داد که اگر یک ناقض حقوق بشر در دنیای ما وجود داشته باشد، همان امریکاست.
 
 این رأی تنها علیه مردم فلسطین و خیانتی آشکار به آرمان آنها برای تصاحب و تملک سرزمین شان نبود؛ بلکه همزمان علیه خود امریکا و باروی به ظاهر شکوهمند حقوق بشر امریکایی بود که ده ها سال است دست ابزار سلطه بر سرنوشت ملت های آزاد شده و هژمونی غرب را توجیه کرده است.
 
این رأی در عین حال به تمام جهانیان نشان داد که جنگ غزه، تنها کار رژیم جنایتکار اسراییل و نخست وزیر صهیونیست و خون آشام آن نیست؛ بلکه به طور مستقیم توسط خود امریکا رهبری، هدایت و مدیریت می شود و یکایک بیش از۷ هزار کودکی که تاکنون در غزه کشته شده اند، به دستور مستقیم بایدن جنایتکار و با گلوله های امریکایی از زندگی امن و صلح آمیز و شاد در سرزمین خویش محروم گشته اند.
 
بنابراین، روز جهانی حقوق بشر، امسال نه تنها نباید تجلیل شود؛ بلکه همان گونه که در واکنش سازمان های حقوق بشری در قبال تصمیم ضد انسانی و جنایتکارانه امریکا در شورای امنیت سازمان ملل نیز به درستی مورد تاکید قرار گرفته، این سیاه ترین و غم انگیزترین روز در تاریخ حقوق بشر مدرن است و به یاد تمام هزاران کودکی که در غزه قربانی شدند و دو میلیون نفری که از حقوق بدیهی و بسیار ابتدایی مانند داشتن سرپناه، آب و غذا و دارو و حق زندگی در خانه و وطن خویش محروم گشته و در دو ماه اخیر بیش از ۵ بار کوچانده شده اند، این روز را باید به سوگ نشست.
 
روز جهانی حقوق بشر، روز شرم و شکست امریکاست و هیچ تردیدی وجود ندارد که اراده جهان برای اعتبارزدایی از حقوق بشر و عدالت و صلح امریکایی، آغاز شده و راه پیمایی های رکوردشکن صدها هزار نفری در خیابان های لندن و پاریس و برلین و بروکسل و نیویارک و واشنگتن، شهادت می دهد که جهان به این نتیجه رسیده است که امریکا بزرگترین جنایتکار تاریخ مدرن است و اسراییل خون آشام، مجری نقشه های رهبران خونخوار کاخ سفید و پنتاگون و سیا و کنگره.
 
 با اینهمه، مردم غزه همان گونه که در گذشته هم نشان داده اند، ققنوس وار، از خاکستر خویش برمی خیزند و همگام با جهان خسته و خشمگین از جنایت های امریکا و اروپا و اسراییل، این نظم ظالمانه را درهم می شکنند و جهانی نو برای صلح و همزیستی انسانی و عادلانه برپا می کنند. آنگاه است که روز جهانی حقوق بشر را فرای تمام منافع سیاسی و هژمونیک قدرت های سلطه گر، گرامی خواهیم داشت.
 
نرگس اعتماد - جمهور