آب و آتش در دریای سرخ؛ اینجا سرنوشت جهان رقم می‌خورد

 تنش در دریای سرخ به نقطه بحران رسیده است. درست پس از آنکه شورای امنیت قطعنامه ای علیه انصارالله یمن تصویب کرد و در آن خواستار پایان فوری حملات بر کشتی ها و تضمین امنیت دریایی شد، امریکا و انگلیس ۷۲ بار بر ۱۶ هدف در داخل یمن، حمله کردند؛ حملاتی که گفته می شود در آن سایت های پهپادی، ایستگاه های موشکی، ذخایر تسلیحاتی و مراکز فرماندهی انصارالله آماج قرار گرفته و دست کم ۵ نیروی انصارالله کشته شده اند.
 
در رویدادی دیگر، ارتش ایران یک نفتکش امریکایی را در نزدیکی تنگه هرمز توقیف کرد؛ اقدامی که از دید بسیاری از ناظران به منظور اعلام حمایت از انصارالله صورت گرفت تا به امریکا و متحدانش هشدار دهد که هرگونه اقدام به گسترش تنش در دریای سرخ، منطقه را به آتش خواهد کشید.
 
حملات مشترک امریکا و انگلیس که با «حمایت غیرعملیاتی کشورهایی مانند کانادا، هالند، بحرین و...» صورت گرفت، توقیف نفتکش امریکایی توسط ارتش ایران را تحت الشعاع قرار داد و توجهات جهانی اکنون بر چگونگی واکنش انصارالله، متمرکز است؛ نیرویی که قسم یاد کرده که به بزرگترین اشتباه امریکا و انگلیس، پاسخی دردناک خواهد داد.
 
انصارالله و ایران اما تا همینجا هم قدرت خود را به امریکا، انگلیس و متحدان شان نشان داده اند. روسیه و چین که به قطعنامه ضد یمنی شورای امنیت سازمان ملل، رأی ممتنع داده بودند،‌ حملات اخیر بر مواضع انصارالله را محکوم کردند. اکنون شورای امنیت به درخواست روسیه، یک نشست فوری را برای رسیدگی به تجاوز امریکا و انگلیس به یمن تشکیل می دهد. عربستان که سال ها با انصارالله جنگید و در نهایت شکست خورد، خواستار «خویشتن داری» و پرهیز از تشدید تنش شد. اردوغان که کشورش عضو ناتو است، امریکا و انگلیس را به استفاده نامتناسب از نیروی نظامی به منظور تبدیل کردن دریای سرخ به حمام خون متهم کرد و درباره عواقب آن هشدار داد.
 
حتی در اردوی غربی «ائتلاف» نظامی امریکا علیه یمن نیز وضعیت، آنگونه که پیش بینی می شد بر وفق مراد امریکایی ها و انگلیسی ها نیست. امریکا که پیش از این، در تشکیل یک ائتلاف تمام عیار نظامی برای تضمین امنیت کشتیرانی در دریای سرخ، شکست خورده بود، ادعا می کرد که ۱۰ کشور را فراهم آورده تا هرگونه تهدید از سوی یمن علیه کشتی های اسراییلی را درهم بکوبد. در حمله شب گذشته اما مشخص شد که حتی این ۱۰ کشور هم امریکا را همراهی نمی کنند. متحدان و شرکای سنتی امریکا در اروپا تنها به لفاظی های سیاسی، بسنده کردند و ایتالیا حتی رسما موضع بی طرفانه گرفت.
 
این در حالی است که هنوز ابعاد، گستره و میزان واکنش انصارالله مشخص نیست و هیچکس نمی داند که آتش افروزی امریکا و انگلیس که فرماندهان نظامی شان آن را «محدود و ضروری» توصیف کرده اند، چه عواقب و هزینه هایی برای آنها، منطقه و کل جهان خواهد داشت.
 
تا این لحظه، قیمت جهانی نفت ۴ درصد افزایش پیدا کرده، شرکت های عظیم کشتیرانی، تردد خود از مسیر کوتاه و کم هزینه دریای سرخ را متوقف کرده و مسیری به مراتب دورتر را با عبور از دماغه امید نیک در افریقا در پیش گرفته اند که هزینه ها و زمان را چندین برابر بالا برده، زنجیره تامین را مختل کرده و حتی بر کار غول های صنعتی مانند تسلا تاثیر گذاشته و تولید آن را کاهش داده است.
 
در اسراییل که در پی جنگ در غزه، ضربات سهمگین اقتصادی را متحمل شده، وضعیت به مراتب بدتر است. زنجیره تامین نفت و گاز پس از آغاز حملات انصارالله، دستخوش اختلال شده، کسب و کار اقتصادی از رونق افتاده، شهر توریستی ایلات که پیوسته آماج حملات موشکی انصارالله است هربار با آژير خطر حمله موشکی از خواب بیدار می شود و این صنعت توریسم رژيم را تعطیل کرده و سرمایه گذاران بزرگ از بیم وقوع درگیری های بزرگتر در حال انتقال سرمایه خود از سرزمین های اشغالی اند. ضمن اینکه صدها شهرک غیرقانونی در امتداد مرزهای این رژيم با لبنان، غزه و یمن بیش از ۱۰۰ روز است که از سکنه خالی شده اند!
 
با توجه به همین وضعیت بحرانی است که شماری از ناظران، باور دارند که هدف تقلای امریکا و انگلیس برای مهار حملات انصارالله، نجات رژيم اسراییل از یک بحران دیگر است.
 
با اینهمه، واکنش های جهانی به تجاوز امریکا و انگلیس بر یمن نشان می دهد که آب های خروشان و آتش های فروزان در دریای سرخ، آینده جهان را تعیین خواهد کرد. ایران که به روسیه در جنگ اوکراین، پهپاد و موشک می فروشد و به چین نفت، دیگر یک قدرت دست و پا بسته و منزوی و درهم شکسته از تحریم های غرب نیست. این چیزی است که در واکنش ابرقدرت ها به تنش های جاری در دریای سرخ به وضوح، دیده می شود. به این ترتیب، سرنوشت این بحران می تواند نشانه ای برای تعیین سرنوشت جهان باشد.
 
محمدرضا امینی - جمهور