تاثیر بحران افغانستان بر سرنوشت انتخابات امریکا

 

مایکل مک‌کال اخیرا در نشست بررسی سیاست‌های دولت بایدن در قبال افغانستان گفته است که او در تلاش است تا طالبان را از فهرست «گروه‌های تروریستی» بیرون کند.

 

او افزود که دولت بایدن می‌خواهد تا سیاست‌های طالبان را از راه دوستی تغییر دهد؛ اما رفتار این گروه با گذشت هر روز بدتر شده است.

 

او با اشاره به کشته شدن ایمن الظواهری در کابل گفت که سراج‌الدین حقانی به الظواهری پناه داده بود.

 

به باور مک‌کال، تلاش‌های ۲۰ ساله امریکا در افغانستان کاملا از بین رفته است.

 

او گفت که کمک‌های امریکا به مردم افغانستان توسط طالبان دزدیده می‌شود و دولت بایدن باید سیاست‌های خود در قبال این گروه را تغییر دهد.

 

در دوره قبلی انتخابات ریاست جمهوری امریکا که قدرت در کاخ سفید در اختیار جمهوری خواهان بود و هنوز هزاران نیروی امریکایی و ناتو در افغانستان حضور داشتند و یک دولت فاسد مورد حمایت امریکا نیز ارگ کابل را کنترل می کرد، پرونده افغانستان، کاملا مسکوت بود؛ زیرا هیچیک از دو نامزد، علاقه ای به پرداختن به آن نداشتند.

 

به عبارت دیگر، در آن زمان هم جمهوری خواهان و هم دموکرات ها بر این عقیده بودند که جنگ افغانستان، دیگر اهداف استراتژیک ایالات متحده را برآورده نمی کند، مضرات و هزینه های سنگین و مرگبار آن بیشتر از مزایا و منافع آن شده و هیچ راه دیگری جز خروج کامل نظامیان امریکایی از باتلاق افغانستان، وجود ندارد.

 

ترامپ و تیم جمهوری خواه او عهده دار انجام این مأموریت بودند و دموکرات ها هم به طور ضمنی از آن حمایت می کردند.

 

برخلاف اراده ترامپ اما مأموریت خروج به بعد از انتخابات ریاست جمهوری، موکول شده و او به دلیل ناکامی در انتخابات نتوانست آن را به نام خود رقم بزند. بایدن هم ماه ها فکر و مشورت کرد تا در نهایت، راهی را که ترامپ رفته بود، تایید کند و آن را ادامه دهد.

 

در این میان اما برخلاف ارزیابی ها و انتظارات، فرایند خروج، خوب و بی خطر پیش نرفت. دولت تحت حمایت امریکا در کابل، زودتر از آنچه پیش بینی می شد، عرصه را خالی کرد و رییس جمهور دست نشانده واشنگتن با انبان های انباشته از پول از کشور گریخت.

 

نیروهای امریکایی در مقابل یک عمل انجام شده قرار گرفتند؛ زیرا طالبان به سرعت ارگ ریاست جمهوری را تصرف کردند و سفارت امریکا ناگزیر شد اسناد حساس را سراسیمه به آتش بکشد و پرسونل خود را راهی فرودگاه کابل کند تا با هزاران نفر دیگر که برای خروج از کشور تقلا می کردند، از افغانستان بگریزند.

 

در این میان، یک حمله مرگبار انتحاری که بازهم به نام داعش صورت گرفت؛ اما امریکا و انگلیس به طور پرسش برانگیز و معجزه آسایی از آن خبر داشتند، جان نزدیک به ۲۰۰ شهروند افغان را گرفت و لکه ننگی دیگر بر دامن امریکا و نظامیان امریکایی شد.

 

از سوی دیگر، یک حمله کور هوایی بر خانه ای در مرکز کابل، دو خانواده متحد امریکا را متلاشی کرد و ۱۰ نفر از جمله ۷ کودک خردسال را کشت؛ حمله ای که شک و پرسش های زیادی را درباره انگیزه های احتمالی آن ایجاد کرد که یکی از آنها این بود که امریکا عمدا یک مترجم افغان خود را کشت تا اسراری که او می دانست در اختیار طالبان قرار نگیرد. ارتش امریکا اما پذیرفت که «اشتباه» کرده و «ابراز تاسف» کرد!

 

همه اینها در کنار اینکه طالبان، بگرام را با میلیاردها دالر تجهیزات پیشرفته امریکایی در اختیار گرفتند، شکست و شرم را برای دولت دموکرات بایدن رقم زد و انتقاد و اعتراض مستمر جمهوری خواهان را برانگیخت که هنوزهم ادامه دارد.

 

اکنون خطر بازتولید تروریزم و توسعه آن از افغانستان به منطقه و جهان نیز بر تمام مصایب، فجایع، کشتارها، خون ریزی ها، سوء مدیریت ها و رسوایی های ناشی از سقوط ناگهانی دولت دست نشانده و خروج آشفته نیروهای امریکایی از افغانستان افزوده شده و پرونده افغانستان به بحثی داغ در انتخابات ماه نوامبر امسال امریکا تبدیل گشته است.

 

به این ترتیب، با توجه به بحث های مورد اشاره اخیر در مجلس نمایندگان امریکا، به نظر می رسد که امسال، یکی از تعیین کننده ترین مسایل در انتخابات ریاست جمهوری امریکا، بحران افغانستان خواهد بود.

 

محمدرضا امینی - جمهور