از قتلگاه تا دانشگاه؛ انتحاری طالب چگونه وارد دانشگاه کابل شد؟

 

به گفته منابع، حافظ عبیدالله عبیده در سال ۲۰۱۷ قبل از انفجار موتر بمب‌گذاری شده خود در عینومینه قندهار بازداشت شد.

 

او ساکن ولایت هلمند است که در هنگام حمله انتحاری در شهرک عینو مینه قندهار از سوی امنیت ملی بازداشت شده بود.

 

منابع گفته‌اند که این مهاجم انتحاری طالبان پس از بازداشت در قندهار به زندان بگرام منتقل شد و حدود چهار سال زندانی بود.

 

این منابع به شرط حفظ هویت‌شان گفته‌اند که حافظ عبیدالله عبیده شامل پنج هزار زندانی طالبان بود که پس از امضای توافقنامه دوحه میان امریکا و طالبان، در سال ۲۰۲۰ از زندان بگرام آزاد شد.

 

او اکنون معاون مالی و اداری دانشگاه کابل است.

 

این بسیار تکان دهنده و هولناک است که یک عنصر انتحاری و تروریست به عنوان معاون مالی و اداری عالی ترین و معتبرترین مرکز علمی و آکادمیک کشور گماشته می شود.

 

پیش از این، رهبران طالبان، تصریح کرده بودند که کسانی که در ۲۵ سال گذشته در «جهاد» سهم و مشارکت داشته اند در زمینه استخدام در ادارات دولتی یا ورود به مراکز تحصیلات عالی کشور باید در اولویت قرار داشته باشند؛ اما پیش بینی نمی شد که این دستور به اندازه ای گسترده باشد که حتی با استفاده از آن بتوان یک تروریست انتحاری را در رأس یکی از اصلی ترین سمت های دانشگاه کابل گماشت.

 

این نشان می دهد که برای طالبان، نه تنها حفاظت و صیانت از جایگاه ارزشمند علمی دانشگاه کابل و ارتقای آن بربنیاد پیشرفت ها و دستاوردهای بشر در حوزه علوم و تحصیلات دانشگاهی، هیچ اهمیتی ندارد؛ بلکه ‌آنها مصمم اند تا مراکز علمی و آکادمیک کشور را به تروریست ها بسپارند که در سال های آینده به جای نخبه و دانشمند و متفکر و مخترع، تروریست و افراطی و انتحاری تولید کنند و تحویل جامعه و جهان بدهند.

 

پیش از این بارها گزارش هایی درباره تلاش طالبان برای دستبرد به نظام تحصیلی مکاتب و دانشگاه های کشور از طریق حذف محتوای علمی، تاریخی و انسانی از آن و جایگزین کردن شان با آموزه های تروریستی و تکفیری و افراط گرایانه و رادیکال منتشر شده بود؛ اما گماشتن مستقیم یک عامل انتحاری در رأس عالی ترین مرکز علمی کشور، این گزارش ها را مورد تایید مجدد و رویکرد طالبان را مورد تاکید مکرر قرار می دهد که مکاتب و دانشگاه های سراسر کشور باید به نمونه هایی از مدارس دیوبندی به ویژه مدرسه حقانیه پاکستان تبدیل شوند و در آن فقط تروریست و انتحاری تربیت شوند.

 

اینکه یک ترورست تمام عیار از قتگاهی در عینومینه قندهار به دانشگاهی در کابل، منتقل می شود و با اعزاز و اکرام و اقتدار در رأس یکی از نهادهای اصلی تصمیم گیری قرار می گیرد، دیگر یک انقلاب فرهنگی نیست، نمونه آشکار تروریزم فرهنگی است که به شیوه ای بی شرمانه و کاملا آشکار به اجرا درمی آید.

 

البته در ضدیت طالبان و تروریست های همفکر و همدست آنان با مراکز علمی و دانشگاهی کشور، هیچ تردیدی وجود ندارد. آنها حتی زمانی که در قدرت هم نبودند بارها بر دانشگاه کابل و سایر مراکز دانشگاهی کشور، حملات خونین و مرگبار انتحاری و بمب گذاری را انجام دادند و صدها دانشجو و نخبه کشور را شهید و زخمی کردند؛ اما امروزه، این شیوه، تغییر کرده است. دیگر لازم نیست انتحاری ها دانشجویان را بکشند، آنها بر دانشجویان ریاست می کنند تا فکر و ذهن و مغزشان را شستشو دهند و در سال های آینده، مانند خودشان تربیت کنند.

 

ممنوعیت کتاب های مشخص، اخراج دانشجویان دختر، دستبرد به نظام آموزشی و گماشتن عوامل انتحاری در رأس نهادها بخشی از پروژه های مخوف طالبان برای موفقیت «تروریزم فرهنگی» شان است که از حمایت های گسترده پاکستان، اعراب، امریکا و دیگر رژيم های حامی تروریزم هم برخوردار می باشد؛ زیرا آنها بودند که بیش از ۵ هزار تروریست و انتحاری از جمله معاون مالی و اداری کنونی دانشگاه کابل را توسط عوامل دست نشانده خود در ارگ کابل، از بگرام آزاد کردند تا بعدا دانشگاه کابل را به مدرسه حقانیه تبدیل کنند.

 

عبدالمتین فرهمند - جمهور