در حالی که طالبان، عمدا دست به ترورهای هدفمند و بمبگذاری های تروریستی می زنند، دولت جز محکومیت و در برخی موارد، اذعان خجالت آور به ناکامی، هیچ تدبیر دیگری ندارد.
همانگونه که دولت کابل در آزادی ۵ هزار زندانی خطرناک طالبان، هیچ اراده و قدرت تصمیم گیری نداشت، در آزادی ۷ هزار نفر باقیمانده هم وضعیت مشابهی خواهد داشت.
دولت های محلی و مرکزی باید در قبال این رویداد، پاسخگو باشند. محکومکردن نه کافی است نه لازم؛ زیرا این رویدادها را عادیسازی میکند. آنها باید اراده، جدیت، قاطعیت و صداقت خود را در حمایت از حریم امن و مصون بامیان ...
یکی از راه های رهایی، انقلاب است. انقلاب نه در برابر دولت، نظام و نیروهای امنیتی؛ بلکه در مسیر حمایت و اصلاح و بهبود و بیداری آنان. معنای دیگر این انقلاب می تواند «بسیج ملی» یا «دفاع ملی» باشد.
این وضعیت و پیامدهای ناگزیر و اجتناب ناپذیرش، آن روی سکه صلح امریکایی است. روی دیگر این سکه، رقص پیروزی مولوی های دست آموز آی اس آی است که پس از توافق با امریکا برای برپایی امارت در کابل، بی قراری می کنند.
سرنوشت غم انگیز مردم و نیروهای نظامی افغان، قربانی شدن است؛ قربانی ضعف و بی ارادگی و ناتوانی دولتی فاسد و در حال احتضار، حامیان بین المللی خیانتکار و دروغگو و مفعت اندیش و دشمنی بی رحم و خون آشام و تروریست.
ترامپ با خیره سری در پی تحمیل و تحقق آخرین شعارهای خود در مقام ریاست جمهوری است. برای او هیچ اهمیتی ندارد که پیامدهای این اقدامات چه خواهد بود و امریکا، افغانستان و جهان، برای رویکرد تحکم آمیز او در برخورد با مأموریت ...
ائتلاف به رهبری امریکا به جای آنکه بساط تروریزم را در افغانستان برچیند و آن را در منطقه و جهان، ریشه کن کند، با آن توافق صلح امضا کرده و علیه دولت مشروع و مردم بی دفاع غیر نظامی، متحد شده است.
طالبان انتظار داشتند که با پیروزی ترامپ، توافق دوحه بدون قید و شرط و از هر راه ممکن، تحمیل و اجرا شود؛ اما این رویا تعبیر نشد و اکنون رویاهای رنگین جای خود را به خواب های آشفته داده است.باید
وضعیت امنیتی پایتخت و سراسر کشور از بنیاد فروپاشیده و این فروپاشی تنها معلول فساد، غفلت، ناتوانی و ناکارآمدی چند مهره امنیتی و استخباراتی محلی نیست. ارکان اصلی امنیت دولت نیاز به خانه تکانی و اصلاحات گسترده و بنیادین ...
در شرایطی که طی دو هفته اخیر، دولت با اقدامات نمایشی و تدابیر تبلیغاتی و عوام گرایانه، توجه خود را عطف بازگرداندن امنیت به خیابان های آشوب زده پایتخت کرده، مردم افغانستان به سوگ ۶۵ فرزند جوان خویش نشستند و ده ...
در حال حاضر، تنها ادعایی که می توان مطرح کرد این است که هواپیماهای بی سرنشین «طالبان» در واقع بخشی از مشارکت مستقیم ارتش پاکستان در جنگ افغانستان برای تسریع روند سقوط دولت کابل است.
برخلاف ارتباطات طالبان با القاعده که بسیار عمیق، پرپیشینه، پیچیده، ایدئولوژیک و مبتنی بر بنیان های محکم و استوار است، توافق آن گروه با امریکا یک پیمان استراتژيک نیست. طالبان می دانند که نه امریکا به این توافق به ...
وقتی بار دیگر حمله ای به بزرگی حمله دیروز باز هم یک کانون آموزشی را در غرب کابل آماج قرار می دهد و جان ده ها کودک و نوجوان بی گناه را می گیرد، این یک شکست استخباراتی شرم آور و ننگین برای حکومت و دستگاه های امنیتی ...
سازمان های بین المللی و قدرت های بزرگ نیز به طور مستقیم یا غیر مستقیم در تقویت چرخه خشونت علیه غیر نظامیان در افغانستان، نقش دارند و این نقش به عنوان بخشی از مقتضای عدالت برای صلح، باید دیده و برجسته شود.
یک روز پس از سخنرانی آقای غنی، ترامپ بدون اشاره به مواضع رییس جمهوری، بار دیگر تصریح کرد که ۱۹ سال کافی است و نظامیان امریکایی به خانه برمی گردند تا به جنگ های بی پایان خارجی پایان دهند.
بروز جنگ داخلی، یک کابوس ترسناک است؛ به ویژه برای مردم افغانستان که هنوز با پیامدهای مرگبار جنگ های داخلی پس از سقوط رژيم کمونیستی، دست و پنجه نرم می کنند.