۰

جهاد جنون آمیز: آتش‌بس موقت، خونریزی دایمی

سه شنبه ۲۱ ثور ۱۴۰۰ ساعت ۲۰:۰۲
آنها «جهاد» می کنند تا به «اهداف بزرگ» شان یعنی غصب و اشغال تمام قدرت دست پیدا کنند و با برپایی دوباره رژيم توتالیتر امارت، علیرغم خواست، نیاز، اراده و انتخاب عموم مردم افغانستان، منافع گروهی، قومی و ایدئولوژیک خود را محقق سازند.
جهاد جنون آمیز: آتش‌بس موقت، خونریزی دایمی
در پی اعلام آتش‌بس سه‌ روزه از سوی گروه طالبان، امریکا، دفتر نمایندگی سازمان ملل در افغانستان (یوناما)، کمیسیون مستقل حقوق بشر و دولت افغانستان در اعلامیه‌ های جداگانه خواستار ادامه این آتش بس و قطع خشونت ‌ها شدند؛ اما ذبیح الله مجاهد؛ سخنگوی طالبان گفته است که این آتش‌ بس فقط در سه روز عید فطر رعایت می ‌شود و هنوز گفتگوهای صلح به مرحله‌ ای نرسیده است که طالبان آتش‌ بس دایمی اعلام کنند.
 
به گفته سخنگوی طالبان به دلیل اینکه هنوز در مورد "اهداف بزرگ" توافق حاصل نشده و پیشرفتی در گفتگوها نیامده، جنگ ادامه خواهد داشت.
 
سخنگوی طالبان گفته است: "طالبان نمی ‌توانند تا اهداف بزرگ جهاد خود را به دست نیاورده، این جنگ را متوقف کنند."
 
البته حتی اگر سخنگوی طالبان به طور رسمی هم اعلام نمی کرد، انتظار نمی رفت که آن گروه آتش بس را ادامه دهند؛ زیرا آنها به تعبیر ذبیح الله مجاهد «اهداف بزرگ» شان را از طریق جنگ و کشتار و خشونت و جنایت، دنبال می کنند و تا رسیدن به این اهداف، دست از خونریزی برنخواهند داشت.
 
این در حالی است که مردم افغانستان، امروز بیش از هر زمان دیگری نیازمند آتش بس و آرامش هستند. در پی اعلام تصمیم برای برقراری آتش بس سه روزه در ایام عید هم کارزارهای وسیعی در شبکه های اجتماعی به راه افتاد و در آن مردم، خواستار اعلام و استقرار آتش بس دایمی شدند؛ اما طالبان یکبار دیگر نشان داد که به اراده اکثریت، احترام نمی گذارند، خواسته عمومی همه آحاد مردم افغانستان را نادیده می گیرند و به نیازهای آنی و فوری مردم به ویژه هزاران خانواده ای که قربانی خشونت های لجام گسیخته طالبان در طول سال های گذشته شده اند، با اقتدارگرایی و دیکتاتوری، پاسخ منفی می دهند.
 
این تصمیم در عین حال، نشان می دهد که طالبان نه امروز به خواست و نیاز اکثریت مردم افغانستان، اهمیت می دهند و نه در آینده به این مهم، توجه خواهند کرد. به این ترتیب، آنها به مردم سالاری به مثابه مشروع ترین سازوکار تعیین رهبران و کارگزاران نظام سیاسی، معتقد نیستند و همچنان باور دارند که با استفاده دیوانه وار، جنون آمیز و جنایتکارانه از خشونت و خونریزی و سرکوب و کشتار می توانند به «اهداف بزرگ» خود دست یابند.
 
به این ترتیب، تأکید بر برگزاری انتخابات برای تعیین زمامداران آینده افغانستان در نظامی که طالبان نیز در آن مشارکت داشته باشند، یک توهم رویاپردازانه و غیر عملی است و طالبان هیچ اعتقادی به اراده اکثریت ندارند و آن را برای تعیین رهبران سیاسی، موجه و مشروع نمی دانند.
 
آنها «جهاد» می کنند تا به «اهداف بزرگ» شان یعنی غصب و اشغال تمام قدرت دست پیدا کنند و با برپایی دوباره رژيم توتالیتر امارت، علیرغم خواست، نیاز، اراده و انتخاب عموم مردم افغانستان، منافع گروهی، قومی و ایدئولوژیک خود را محقق سازند.
 
از سوی دیگر، مخالفت طالبان با تمدید آتش بس با وجود درخواست های فراگیر همه طرف های داخلی و خارجی، مردم و افکار عمومی، در حالی صورت می گیرد که مردم افغانستان در نتیجه حملات و عملیات تروریستی طالبان یا هم اندیشان آنان در کابل و لوگر، عمیقا سوگوار و عزادار اند و در این شرایط تلخ و غم انگیز، انتظار می رفت گروهی که ادعای برپایی شریعت ناب محمدی را دارد، دست کم به منظور التیام زخم ها و کاهش رنج های خانواده های عزادار، خشونت و جنگ را متوقف می کرد تا مصایب تازه ای بر یک ملت مصیبت زده، تحمیل نشود.
 
این اما در قاموس جهاد جنون آمیز طالبان – پاکستان، معنایی ندارد؛ زیرا جهادی که می تواند در برابر خارجی های اشغالگر، متوقف شود و برای کشتن سربازان، غیر نظامیان، پسران و دختران بی گناه دانش آموز و مسلمان در ماه مبارک رمضان، ادامه پیدا کند، دلیلی برای توقف آن پس از تعطیلات عید وجود ندارد و باید همچنان به جنون و جنایت و کشتار و خشونت ادامه دهد تا «اهداف بزرگ» مجاهدین راه پاکستان و مزدوران آی اس آی، محقق شود.
 
سخنگوی طالبان رسما گفته است که "طالبان نمی ‌توانند تا اهداف بزرگ جهاد خود را به دست نیاورده، این جنگ را متوقف کنند". معنای دیگر این سخن آن است که صلح، قادر نیست به اهداف بزرگ مورد نظر طالبان، جامه عمل بپوشاند؛ زیرا این اهداف در راستای صلح و ثبات و آشتی و همپذیری ملی و استقرار یک نظام فراگیر با حضور و مشارکت همه اقوام و اقلیت ها و مذاهب و جریان های سیاسی کشور نیست؛ بلکه تنها در چارچوب تنگ یک اقلیت مزدور و بی هویت و تروریست و بی اراده و وابسته به رژيم اسلام آباد، طراحی شده است.
 
به این ترتیب، مردم افغانستان – به ویژه آن بخش از جامعه که پیش از این، دل در گرو رژيم امارت داشته و به صورت پیدا و پنهان از طالبان، پشتیبانی کرده اند- با مخالفت صریح طالبان در برابر درخواست های همگانی آتش بس دایمی، باید تصمیم بگیرند که آیا اجازه تحقق «اهداف بزرگ» طالبان و پاکستان از راه جنگ و کشتار و خشونت و جنایت را می دهند و یا در برابر آن می ایستند و از امنیت و حاکمیت و تمامیت ارضی کشورشان تا شکست کامل تروریزم وحشی و خونریز، دفاع می کنند.
 
عبدالمتین فرهمند - جمهور
نام شما

آدرس ايميل شما
نظر شما *

پربازدیدترین