نقش پاکستان در حملات تروریستی در ایران

درگیری‌هایی که با حملات هماهنگ شبه‌نظامیان جیش العدل در سه شهر سیستان و بلوچستان ایران آغاز شد، با کشته شدن مجموعا بیش از ۲۰ نفر از طرفین به پایان رسید.

 

قرارگاه امنیتی جنوب شرق نیروی زمینی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی گفته حملاتی که از چهارشنبه شب آغاز شد «به طور همزمان ۵ نقطه از اماکن عمومی و پایگاه‌های نظامی و انتظامی» را هدف قرار داد.

 

سپاه پاسداران مهاجمان را «تروریست‌ها و اشرار مسلح» خواند و گفت که ۱۸ تن از مهاجمان و ۱۰ نفر از نیروهای نظامی ایران در جریان این درگیری‌ها کشته شده‌اند.

 

مجید میراحمدی؛ معاون امنیتی وزیر داخله ایران هم گفت: «بر اساس گزارش‌های اولیه فرماندهان ما و دستگاه‌های اطلاعاتی عناصر تروریستی ایرانی نیستند و ملیت و هویت آنها در حال بررسی است.»

 

دبیر شورای امنیت ایران نیز درباره پیچیدگی کار و هماهنگی مهاجمان گفته است: «این یک استثنای عملیاتی است که در چنین حجم و در چند نقطه متفاوت و همزمان عملیاتی صورت بگیرد.»

 

مقام های ایرانی معتقد اند که تروریست های نفوذی از پاکستان در این حملات، نقش داشته اند و شماری از آنها پس از شکست عملیات و کشته شدن همراهان شان، دوباره موفق به فرار به آنسوی مرزهای ایران با پاکستان شده اند. 

 

شماری از رسانه های ایرانی حتی در ارزیابی های تند و صریح و کم سابقه، انگشت اتهام را به سمت دولت جدید پاکستان، ارتش و سازمان جاسوسی آی اس آی نشانه رفته و آنها را مجری طرح های «سیا» و «موساد» و هم پیمانان بین المللی و منطقه ای شان خوانده اند.

 

این نشان می دهد که جیش العدل همان کاری را با ایران می کند که پیش از این، نیروهای نیابتی پاکستان در افغانستان می کردند و وضعیتی که امروز بر کشور ما حاکم است، بخشی از پیامدهای مرگبار و ویرانگر دخالت های مستمر پاکستان در همکاری با سرویس های جاسوسی و امنیتی قدرت های خارجی و منطقه ای است.

 

ایران دلایل زیادی برای نسبت دادن حملات تروریستی اخیر به پاکستان و سرویس های امنیتی و جاسوسی آن دارد که یکی از مهم ترین آنها تبدیل شدن منطقه آزاد چابهار به چهارراه تجارت و ترانزیت کشورهای منطقه به ویژه افغانستان و هند، در پی تشدید تنش و خصومت میان کابل و اسلام آباد و انسداد مرزهای زمینی پاکستان به روی تاجران افغان است.

 

از این منظر، پاکستان به طور دقیق به ناامنی های سازمان یافته در منطقه آزاد چابهار و ولایت سیستان و بلوچستان ایران، دامن می زند تا اجازه ندهد که چابهار، جایگزین بنادر کراچی و گوادر شود و پاکستان که همین حالا هم از بحران شدید اقتصادی رنج می برد و با قرضه های بانک جهانی و صندوق بین المللی پول و چین و اعراب، از فروپاشی رهایی یافته، بیش از این در انزوا قرار بگیرد.

 

نکته دیگر، جمعیت عمدتا سنی مذهب سیستان و بلوچستان است که با توجه به محرومیت اقتصادی این منطقه، زمینه ساز سوء استفاده دشمنان منطقه ای و جهانی ایران و سربازگیری آنان از میان سنی های ناراضی و افراطی شده است. جیش العدل هم مبنای اقدامات مسلحانه خود علیه ایران را «دفاع از حقوق سنی ها» اعلام می کند؛ چیزی که می تواند برای دشمنان و رقبای منطقه ای ایران در خاورمیانه از جمله عربستان سعودی، امارات، اسراییل و حتی امریکا و انگلیس، جذابیت داشته باشد و آنها را ترغیب کند که روی این مهم برای بی ثبات کردن ایران، سرمایه گذاری کنند.

 

علاوه بر این، پاکستان در طول دوران حیات ۷۵ ساله خود پس از استقلال از هند به کانون عمده زد و بندهای استخباراتی و جاسوسی تبدیل شده و به طور سنتی تحت تاثیر حضور و فعالیت گسترده جاسوس های غرب و اعراب قرار داشته است؛ به گونه ای که به جرأت می توان گفت که ارتش و سازمان جاسوسی آی اس آی، پیش از آنکه نهادهایی پاکستانی باشند، سازمان های تابعه دستگاه های اطلاعاتی غرب، اسراییل و اعراب اند. این همان چیزی است که سیاست خارجی پاکستان در قبال کشورهای همسایه و منطقه را کاملا امنیتی کرده که مبنای آن را استفاده ابزاری از گروه های تروریستی برای تحقق پروژه های استعماری قدرت های خارجی تشکیل می دهد.

 

به این ترتیب، نقش پاکستان در ناامنی های اخیر در ایران، کاملا مشهود است و حتی پیش بینی می شود که با قدرت گیری دولت برآمده از کودتای نرم ارتش و مهندسی آشکار نتایج انتخابات که به روی کار آمدن مزدوران ستاره دار «سیا» و «موساد» و «ام آی ۶» و اعراب انجامیده، این وضعیت، روز به روز بدتر شود.

 

محمدرضا امینی - جمهور