امریکا برخلاف قراردادهای مکتوب خود با دولت دست نشانده کابل، هرگز به هیچیک از این قراردادها پایبند نبوده و اصطلاح مضحک «بزرگترین شریک استراتژيک» افغانستان یک دروغ بزرگ و آشکار بوده است.
این مبارزه اما که گفته می شود در ولایت های شرقی کشور به طور پنهانی جریان دارد، اخیرا وارد مرحله تازه ای شده است؛ زیرا هر دو طرف از حداکثر قدرت خود برای درهم کوبیدن مواضع جانب مقابل استفاده می کنند.
طالبان برای تامین نیازهای اولیه یک ارتش بزرگ و پایدار با مشکل رو به رو هستند. این کاملا بدیهی و قابل انتظار است؛ زیرا آنها منابع لازم برای تامین و تغذیه یک ارتش حرفه ای، مجهز، آموزش دیده، منظم و ثابت را در اختیار ...
سفر ملا یعقوب به دوحه، اهمیت نمادین دارد؛ به ویژه از این حیث که راه او برای سفر به کشورهای دیگر را باز می کند و تابو و طلسم همکاری نظامی با طالبان از سوی کشورهای دیگر را می شکند.
طالبان بارها بر این تعهد خود تاکید کرده اند که آنان توان برقراری امنیت و مبارزه با تروریزم را دارند و اجازه نمی دهند که کشورهای دیگر از خاک افغانستان، هدف حملات تروریستی و خرابکارانه قرار بگیرند. این تعهد اما بارها ...
جنگ بلخاب تنها یک روز پس از سفر مقام های نظامی وزارت دفاع طالبان از کابل به سرپل، شروع شد؛ جنگی که می توانست رخ ندهد، کاملا قابل اجتناب بود و شکست آن محتمل به نظر می رسد.
این واقعیت که امنیت وجود ندارد، رخنه ها و منافذ امنیتی همچنان برای تروریست های عملگرا در دسترس هستند و طالبان زمینه لازم برای استقرار یک نظم پایدار و قابل اطمینان امنیتی را ایجاد نکرده اند، روز به روز تقویت می ...
اگر با اعزام نیروهای طالبان از فاریاب به بلخاب، کار به درگیری مستقیم بکشد، چه نتیجه ای رقم خواهد خورد و پیامدهای آن برای دولت طالبان، روابط آن به هزاره های شیعه و در مجموع، اعتبار و حیثیت دولتی که مدعی است «فراگیر» ...
شاید یکی از اهداف اصلی انتشار گزارش اخیر شورای امنیت سازمان ملل و دیگر گزارش ها و ارزیابی های مشابه درباره ارتباط طالبان و القاعده و حضور گروه های تروریستی بین المللی در افغانستان، جلوگیری از تعامل سازنده جهان ...
از نظر سیاسی و امنیتی، این انفجارها و کشتارها یک هدف مهم دیگر را نیز دنبال می کند و آن تضعیف حاکمیت طالبان و به چالش کشیدن ادعای بزرگ آنان مبنی بر پایان دادن به جنگ ۴۳ ساله و استقرار امنیت سراسری می باشد.
در پی تحولات چند ماه اخیر در افغانستان، جو منطقه به شدت امنیتی شده و نگرانی ها و هراس های پنهان، از زیر به سطح آمده است و به مساله ای محوری و مبتلابه در نشست ها، کنفرانس های منطقه ای و رایزنی های دوجانبه تبدیل ...
اگر این سفر صورت گرفته باشد، پرده از مداخلات بی پروای همسایه جنوبی در امور داخلی کشور برمی دارد؛ مداخلاتی که به باور آنها عامل اصلی بحران های چند ده ساله در کشور به حساب می آید و استمرار و ادامه آن، منافع، امنیت ...
این تنها نگرانی و ترس نیست که هندی ها را به راه اندازی این گونه نشست ها وادار می کند. آنها قصد دارند از جو ملتهب متاثر از تحولات امنیتی افغانستان در منطقه به سود خود بهره برداری کنند.
حاکمان کنونی کشور باید برای استقرار نظم و امنیت و ثبات، هسته های اصلی ناامنی های اخیر را شناسایی و منهدم کنند. آنها در عین حال باید در عمل نشان دهند که برنامه ای جامع و فراگیر برای امنیت کشور در بلندمدت دارند.
کوچی گری یکبار برای همیشه باید حل و فصل شود، برای آن راهکارهای قانونی و مشروع مبتنی بر توافق و تراضی طرفینی به وجود بیاید و مهم تر از همه، کوچی ها خلع سلاح شوند، دسترسی شان به اسلحه، محدود و ممنوع گردد.
جنگ داخلی تنها اهداف دشمنان افغانستان را برآورده می کند؛ اشغالگران، قدرت های استعماری، سازمان های بدنام و تبهکار مافیایی و تروریستی، دولت های خودکامه، نهادهای استخباراتی، فروشندگان بزرگ اسلحه، ارتش های جنایتکار ...
برخلاف همه ادعاهایی که صورت می گیرد، امریکا هرگز درباره روند رویدادهای سیاسی- امنیتی افغانستان، دچار اشتباه محاسباتی نشد؛ بلکه آنچه رخ داد به طور تمام و کمال، طبق اراده سران نظامی و سیاسی واشنگتن بود.
پروژه داعش به طور گام به گام به هدف اصلی خود یعنی انتقال ناامنی از جنوب به شمال در داخل افغانستان و از خاور میانه به آسیای میانه در بعد منطقه ای نزدیک تر می شود.
اینکه نماز عید رهبران طالبان در مسجد ارگ، برخلاف سال های گذشته، آماج حمله راکتی قرار نگرفت و جریان سخنرانی ملا حسن آخوند، مختل نشد، شاید به سهم خود، رخداد مهم و مبارکی باشد و یکی از نشانه های استقرار امنیت و برچیده ...