شبح عبدالرحمان در شب‌های ارزگان
پنجشنبه ۹ سنبله ۱۴۰۲ ساعت ۰۱:۱۲
این شبح عبدالرحمان است که در شب های ارزگان، وحشت می آفریند و بیش از ۴۰۰ اصله درخت را در یک شب قطع می کند، مزارع و خانه ها را به آتش می کشد و ساکنان محلی را به طور مرموزی هدف قرار می دهد و می کشد.
در این میان، از نظر هزاره ها و شیعیان، شاید کمتر دوره ای به سان دوره حکمرانی طالبان، همانند دوران ستمگری های قومی عبدالرحمان بوده باشد. کوچ اجباری، قتل عام، تبعیض نژادی و اعمال ضد انسانی ترین و فاشیستی ترین سیاست ها به عریان ترین شیوه های ممکن، از ویژگی های بارز رویکرد طالبان در قبال شیعیان و هزاره هاست که همگی خاطرات جمعی آنها به عنوان جنایت های عبدالرحمان ثبت شده و هرگز زدوده نمی شود.
در تازه ترین مورد، شماری از ساکنان ولسوالی خاص ارزگان که از قوم هزاره هستند، مستندات خود از قتل ها، سوزاندن زمین ها و قطع درختان شان را به سازمان ملل فرستاده اند. آنها می گویند که در بیش از دو سال گذشته «دست کم ۱۴ نفر» در این منطقه کشته شده اند.
ساکنان محلی در ارزگان به بی‌بی‌سی گفتند که «حملات از سوی همسایگان پشتون صورت می گیرد و مقام های محلی طالبان به شکایات آنها توجهی نکرده اند».
اما سخنگوی والی طالبان در ارزگان آن را به «نزاع درون قومی و بین خود هزاره ها» نسبت می‌دهد و می گوید که هیچ پشتونی در این نزاع، دخالت ندارد!
این مستندات مربوط به منطقه شش‌پر/جوی نو، در ولسوالی خاص ارزگان است.
در شکایت‌نامه ساکنان محلی به سازمان ملل آمده است: «جوی نو، سرسبزترین، حاصل‌خیزترین و خوش آب و هواترین منطقه خاص ارزگان است. در واقع این روستا بهترین منطقه خاص ارزگان محسوب می شود. پشتون های همسایه با تمام توان تلاش می کنند تا با فشار حداکثری و جنایت های مختلف علیه مردم این روستا، این منطقه را تصرف کنند.»
پشتون ها در طول تاریخ، همواره در پناه حمایت قدرت مرکزی، توانسته اند مناطق خوش آب و هوای زیادی را از کنترل اقوام دیگر خارج کنند و با غصب و غارت و قتل و کشتار و تهدید و ارعاب، صاحبان و ساکنان بومی این مناطق را از سرزمین های پدری شان برانند و آنجا را تصاحب کنند.
این در واقع، یکی از سیاست های کلیدی عبدالرحمان خان بود؛ کسی که از انگلیس، مجوز اعمال بی رحمانه ترین سیاست ها در حوزه داخلی را دریافت کرده بود؛ اما در حوزه خارجی، زمام امور کشور را به انگلیسی ها سپرده بود.
امروزه یکبار دیگر، همان سیاست در دستور کار طالبان قرار گرفته است. پشتون های غاصب و جنایتکار با حمایت پیکارجویان مسلح طالبان، درست همان سیاستی را علیه هزاره ها و شیعیان، ازبک ها و تاجیک ها اعمال می کنند که شهرک نشینان صهیونیست در سرزمین های اشغالی، علیه فلسطینی ها انجام می دهند.
چه تفاوتی میان اسراییلی های غاصب و قبایل گمشده هم تبارشان در افغانستان وجود دارد؟
رژيم طالبان که با ادعای برقراری «نظام خالص اسلامی» بر سر کار آمده، با اعمال شنیع ترین سیاست های قوم گرایانه و فاشیستی، پیش از آنکه از یک نظام اسلامی نمایندگی کند، به عنوان گانه دیگر رژيم صهیونیستی، شناخته می شود.
به لحاظ تاریخی نیز آنچه اکنون در ارزگان و سایر مناطق هزاره جات جریان دارد، بی شباهت به دوره سیاه و تاریک عبدالرحمان جبار و خونخوار نیست؛ شاه پشتونیستی که بیش از نیم میلیون هزاره شیعه مذهب را قتل عام و از سرهای شان کله منارها ساخت. وحشی گری های آن شاه خونریز علیه هزاره ها به اندازه ای خونین و جنایتکارانه بود که تاریخ نگاران، نسل کشی های او را بزرگترین ژنوساید قرن نوزدهم می دانند.
آن سیاست ها در حال احیا شدن است و این شبح عبدالرحمان است که در شب های ارزگان، وحشت می آفریند و بیش از ۴۰۰ اصله درخت را در یک شب قطع می کند، مزارع و خانه ها را به آتش می کشد و ساکنان محلی را به طور مرموزی هدف قرار می دهد و می کشد.
کجاست «نظام خالص اسلامی» که از تامین امنیت و تضمین عدالت و تعمیل شریعت دم می زند؟ آنچه در جوی نو ارزگان رخ داده، حتی اگر به روایت طالب، یک نزاع درون قومی میان هزاره ها باشد، نیازمند رسیدگی جدی رژيم مسلط است تا نظم برقرار، عدالت تامین و حقوق قربانیان، اعاده شود؛ پس چرا نه تنها این کار صورت نمی گیرد؛ بلکه پشتون های مسلح با پشتیبانی طالبان حاکم همچنان به غارت گری و قلع و قمع درختان و آتش زدن اموال و املاک مردم و کشتار ساکنان محلی ادامه می دهند؟!
عبدالمتین فرهمند - جمهور
کد مطلب: 163407
