اعمار شهرک مسکونی؛ به‌نام مغاره‌نشینان و به‌کام ناقلین طالبان

سرنوشت خانواده های مغاره‌نشین بامیانی در گِرو مافیای بین‌المللی و گروه تروریستی طالبان قرار گرفته است.

سنگ تهداب شهرک رهایشی خانواده های مغاره‌نشین بامیانی در ۱۲ ثور ۱۴۰۲ توسط معاون کمیساری عالی سازمان ملل متحد در امور پناهندگی و والی طالبان در بامیان در حضور رسانه‌ها به زمین گذاشته شد؛ دقیقا نزدیک به یک ماه‌ونیم پس از صدور فرمان رهبر این گروه راجع به منع توزیع زمین ها دولتی! 
پرسش اینجاست؛ آیا بی اعتنایی عبدالله سرحدی والی طالبان در بامیان نسبت به فرمان رهبر در مورد توزیع زمین دولتی باعث خشم هیبت‌الله شده و یا هم پشت پرده چیزی دیگر جریان دارد؟

یک سال قبل از فرمان هیبت الله آخندزاده در مورد منع توزیع زمین های دولتی، ذبیح الله مجاهد ۴ قوس ۱۴۰۰ در یک همایش مردمی در غرب کابل از ساخت این شهرک خبر داد؛ مکان این شهرک نیز قبل از روی کار آمدن طالبان در سال های ۱۳۹۵-۱۳۹۶ توسط حکومت پیشین مشخص شده بود و فرمان رهبر طالبان هیچ ارتباطی به زمین این شهرک ندارد. 
خادم‌حسین فطرت شهردار اسبق بامیان آن‌زمان در گفتگو با شماری از رسانه ها در مورد اسکان مغاره‌ نشین ها گفته بود" قرار بود در غرب شهر بامیان براى تمام مغاره نشینان، خانه و یا شیلتر ایجاد شود و یک موسسه اعلام آمادگی کرد تا این پروژه را تحت کار بگیرد؛ اما به علت نبود آب، پروژه با مشکل مواجه گردید و قرار است مشکل آب آن منطقه حل گردیده و مغاره نشینان قبل از تکميل ماسترپلان شهرى، درآنجا جابجا شوند".

طبق توافق کمیساریای عالی امور پناهندگی سازمان ملل متحد با مسوولین محلی طالبان در بامیان، قرار بود این شهرک طی دو مرحله ساخته شود؛ در مرحله اول برای ۱۴۴ خانواده و در مرحله دوم برای بیش از ۲۰۰ خانواده منزل مسکونی ساخته شود؛ شناسایی خانواده‌های مغاره‌نشین و مهاجر توسط یونسیار و اداره مهاجرین طالبان صورت بگیرد.

منشاء اختلاف و توقف کار شهرک؛

اداره مهاجرین و والی طالبان در تبانی با موسسه پیمانکار ملل متحد در امور پناهندگان بیشتر جنگجویان این گروه را تحت نام مهاجر شامل برنامه اسکان در این شهرک کرده بودند و این امر باعث اختلاف میان کمیساریای عالی امور پناهندگی ملل متحد با مسوولین طالبان در بامیان شد، از سوی دیگر مسوولین محلی طالبان از بودجه ای که برای ساخت این شهرک در نظر گرفته شده است برای خودشان حق و سهم می خواستند اما مسوول نمایندگی دفتر ملل متحد در این ولایت به دلیل اینکه کار تطبیق این پروژه را شرکت شخصی خود پیش می برد از دادن حق به طالبان امتناع کرد و این موضوع سبب شد تا اداره شهرداری طالبان به بهانه‌ی فرمان رهبرشان کار ساخت شهرک را متوقف و پول زمین را بخواهد.

چطور ممکن است توزیع زمین به جنگجویان طالبان پاکستانی در شمال افغانستان جواز داشته باشد و برای خانواده های فقیر مغاره‌نشین بامیانی ممنوع باشد!
این سیاست یک بام و دو هوای طالبان قابل درک نیست.

- ارسالی خبرنگار شهروندی به خبرگزاری جمهور