رحمت الله نبیل: هشتم مارچ در افغانستان روز تحقیر، گرسنگی و مرگ خاموش زنان است

 

به گزارش خبرگزاری جمهور، رحمت الله نبیل رئیس پیشین امنیت ملی کشور امروز شنبه(18 حوت) به مناسبت هشتم مارچ روز همبستگی زنان در صفحه اکس خود نوشته که در روز جهانی زن در سراسر جهان، زنان با گل و لبخند گرامی داشته می‌شوند. اما در افغانستان، این روز را باید با اشک نوشت، با بغض فریاد زد، با درد حک کرد. اینجا هشتم مارچ نه روز تجلیل، که روز تحقیر، گرسنگی، و مرگ خاموش زنان است.

 

وی افزوده: زنی که دیروز معلم بود، امروز پشت درهای بسته، خاطرات سوخته‌اش را مرور می‌کند. دختری که روزی با امید به مکتب می‌رفت، حالا به دری قفل‌شده چشم دوخته و بیم آن را دارد که مبادا هرگز برایش باز نشود. مادرانی که شب‌ها با چشمان خسته به سقف‌های سرد وسیاه خیره می‌شوند، با وحشتی که مبادا این تاریکی برای آنها و دختران‌شان همیشگی شود. 

 

به گفته‌ی نبیل امروز زنانی در افغانستان هستند که نه نان دارند، نه آزادی، نه حتی حق گریستن. کودکان‌شان با چشمان گرسنه به آنها خیره می‌شوند، و آنها با دستان خالی، در دل هزار بار می‌میرند. ظلمی که طالبان به بهانه دین بر آن‌ها تحمیل کرده‌اند، آنها را به جستجوی نان در تاریکی کوچه‌ها کشانده است. نه برای زندگی، که برای زنده ماندن. 

 

وی با انتقاد از عملکرد جهان در برابر زنان افغانستان نوشته: و جهان؟ تماشاچی. نهادهایی که خود را مدافع حقوق بشر می‌خوانند، در برابر این جنایت تاریخی سکوت کرده‌اند. کشورهایی که دم از عدالت می‌زنند، ترجیح داده‌اند چشم ببندند و سیاست را بر اصول انسانی مقدم بی‌شمارند. اما سکوت جهان، حقیقت را تغییر نمی‌دهد. حقیقت این است که در افغانستان، زن بودن یعنی زنده‌به‌گور شدن در سایه‌ی استبداد.

 

وی می‌گوید که اما امید هنوز زنده است. صدای زنان افغانستان را نمی‌توان برای همیشه خاموش کرد. دخترانی که امروز در تاریکی‌اند، روزی دوباره طلوع خواهند کرد مادرانی که امشب اشک می‌ریزند، فردا از اشک‌هایشان فریادی خواهند ساخت که هیچ قدرتی یارای خاموش کردنش را نخواهد داشت. تاریخ گواه است که ستم پایدار نمی‌ماند، که حقیقت در نهایت راه خود را می‌یابد.

 

نبیل می‌گوید که هشتم مارچ نه پایان است، نه شکست. این روز یادآور مقاومت زنان افغانستان است. یادآور اینکه سرنوشت را نمی‌توان برای همیشه در زنجیر نگه داشت. آن‌هایی که امروز می‌خواهند زنان را به تاریکی‌ها برانند، فردا در برابر روشنایی‌ای که از این تاریکی زاده خواهد شد، به زانو خواهند افتاد.