تطهیر تروریزم به روش انگلیسی

 

توبایس الوود که به تازگی از سفر خود به افغانستان بازگشته با اشاره تلویحی به «رضایت مردم» گفته افغانستان اخیراً پیشرفت‌هایی داشته‌است.

 

او افزوده دیدگاه او ممکن است برای برخی‌ها خوشایند نباشد؛ اما به نظر او زمان شروع مذاکره با طالبان فرارسیده است.

 

الوود تاکید کرده که این گام‌ها برای جلوگیری از رفتن افغانستان به مرحله دیگری از بی‌ثباتی، تروریسم و مهاجرت دسته‌جمعی حیاتی است.

 

او می‌گوید که شاهد «پیشرفت واقعی» بوده است.

 

او مدعی شده که افغانستان در حال حاضر در «صلح‌آمیزترین» وضعیت از دهه ۱۹۷۰ قرار دارد.

 

اما او می‌گوید که تعامل تنها راه تلاش برای شکل دادن به آینده این کشور است.

 

او همچنین هشدار داده که اگر این وضعیت ادامه پیدا کند، افغانستان ممکن است در آینده کشوری تحت نفوذ چین یا هم دوباره درگیر جنگ شود.

 

این می تواند نخستین سیگنال مثبت از سوی انگلیس برای مشروعیت بخشیدن به طالبان باشد؛ موضعی که تایید می کند نقش انگلیس در ایجاد و پیشبرد پروژه طالبان چقدر جدی و مهم و محوری و حیاتی بوده است. 

 

اینکه پس از ۲۰ سال جنگ، یکی از بلندپایه ترین مقام های پارلمان انگلیسی به طور آزادانه به افغانستان زیر سلطه طالبان، سفر می کند، در نگاه نخست، حیرت انگیز می نماید؛ اما ۲۰ سال حضور امن نظامیان انگلیسی در هلمند؛ پایتخت تروریزم و مواد مخدر افغانستان، این سفر و مصونیت مقام انگلیسی را به طور کامل توضیح می دهد.

 

طالبان به طور آشکار، یک پروژه پاکستانی است که با مشارکت اعراب و امریکا ایجاد شده؛ اما در این میان، طرف دیگری هم وجود دارد که کمتر کسی به آن به اشاره می شود و آن انگلیس است. انگلیسی ها به طور سنتی بر پاکستان، مسلط هستند. به بیان صریح تر، پاکستان از زمان جدایی از هند، همواره بخشی از سرزمین های مستعمره انگلیس باقی مانده و سران اسلام آباد، هنوز هم با هدایت لندن، عزل و نصب می شوند. بنابراین، نابخردانه است اگر نسبت به هویت انگلیسی طالبان، غفلت کنیم؛ طالبانی که به طور مستقیم محصول کارخانه های تولید تروریزم در مدارس مذهبی پاکستان اند که به لحاظ تاریخی و فرهنگی، بخشی از میراث های ماندگار استعمار انگلیس محسوب می شوند.

 

در زمینه تولید تروریزم و بازتولید ایدئولوژی افراط نیز مولوی های دست آموز انگلیس در مراکز مذهبی پاکستان، نقش پررنگی دارند و همان ها هستند که به پروژه طالب پروری و توسعه تروریزم و افراط گرایی زیر نظر سازمان های استخباراتی غرب، کمک های شایان توجهی می کنند.

 

به این ترتیب، اظهارات گمراه کننده، دروغین و تبلیغاتی رییس کمیته دفاعی پارلمان انگلیس درباره «پیشرفت های واقعی» در افغانستان در بند طالبان، هرگز نباید موجب حیرت و شگفتی شود؛ چه او به قول خودش به منظور «سفیدنمایی» طالبان به افغانستان سفر کرده بود و از آنجایی که دولت انگلیس نمی تواند به طور مستقیم و ابتدا به ساکن، کلیه ادعاهای خود درباره مبارزه با تروریزم و دفاع از حقوق بشر را زیر پا بگذارد و با طالبان وارد «تعامل» شود، برای اینکه به این رویکرد خود مشروعیت دموکراتیک بدهد، آن را از زبان یک عضو ارشد پارلمان خود مطرح می کند تا نشان دهد که به عنوان یک دموکراسی بالغ، ناگزیر است به توصیه رییس کمیسیون دفاعی مجلس خود، عمل کند و با طالبان از در سازش و آشتی درآید!

 

با اینهمه، نشانه های تمایل انگلیس به مشروعیت بخشیدن به طالبان از مدت ها پیش قابل مشاهده بود. یکی از این نشانگان، گزارش دروغین بی بی سی درباره کاهش چشمگیر کاشت و تولید مواد مخدر در افغانستان زیر سلطه طالبان بود که ادعا شد بربنیاد تصاویر ماهواره ای محاسبه و نتیجه گیری شده! این در حالی بود که در همان زمان، گزارش شورای امنیت سازمان ملل منتشر شد که روایت انگلیسی ها را به چالش می کشید و درباره واقعیت های تلخ جاری در افغانستان، هشدار می داد.

 

در حال حاضر نیز عضو ارشد پارلمان انگلیس در شرایطی از «پیشرفت واقعی» و «رضایت مردم» از طالبان در افغانستان، گزارش می دهد که بربنیاد تازه ترین ارزیابی سازمان ملل، وضعیت حقوق بشر به شدت بدتر شده، زنان، اقلیت ها و خبرنگاران تحت فشارهای مضاعف قرار دارند، محدودیت های گسترده بر آزادی های مردم در حال اعمال است و طالبان به سرعت به هویت و ماهیت واقعی خود بازمی گردند.

 

این موارد اما برای استعمار پیر، اهمیتی ندارد. انگلیس باید به افغانستان بازگردد تا به تعبیر توبایس الوود، افغانستان به دست چین نیافتد، تا تجارت سودآور مواد مخدر از سر گرفته شود، تا ذخایر اورانیم هلمند دوباره تاراج شود و تا پروژه استعماری طالبان، استحکام و استقرار پیدا کند.

 

محمدرضا امینی - جمهور